Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

 στης ουτοπίας σου τις αλήθειες , τα παραμύθια μου λειψά
εξατμίζονται από τις πέντε θαλασσες  στους επτά ουρανους.
Και η πιο σκληρή λέξη είναι η ''αλήθεια΄΄ , αλήθεια σου λέω....
τι κι αν μου είπες κάποτε ''σ΄αγαπω''.
ταπετσαρίες στους τοίχους τα λόγια σου....τα πιάνω....
τα κολλάω..και γελαω που κάποτε σε πιστεψα.
πάντα το ίδιο λάθος , πάντα η ίδια πλάνη και πάντα το ίδιο
κλάμα στης βροχής τα μονοπάτια.
Δε ξαναλέω φεύγω , γιατί πάντα επιστρέφω...
Σου λέω οτι θα μείνω , γιατί πρέπει να φύγω...
πιστεύω οτι έτσι θα'ναι πιότερο γλυκό....
....και για μένα , και για 'σένα....



το παπουτσομένο ψάρι ....
φύλλο χρυσού σε καλαπόδι απο οξυά και σύρμα γαλβανιζέ σε απόχρωση βερμιγιόν